EDUARDO
PONDAL
(Ponteceso, 1835-A Coruña, 1917)
Utilizou unha linguaxe chea de cultismos, evitando toda forma coloquial. Entre
os seus libros atópase o máis famoso, Queixume
dos pinos, que inclúe o poema “Os pinos”, considerado como o Himno de
Galicia dende que foi estreado na Habana, en 1907 e como Himno oficial polo
Estatuto de Galicia desde 1981
HIMNO
DE GALICIA
¿Qué din os rumorosos
na costa verdescente
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Que din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monotono fungar?
Do teu verdor cinguido
e de benignos astros
confín dos verdes castros
e valeroso chan
Non des a esquencemento
da inxuria ao rudo encono
desperta do teu sono
Fogar de Breogaán
Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son
Máis so os ignorantes
e feridos e duros
imbéciles e escuros
non nos entenden non
Os tempos son chegados
cos bardos das idades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán
Pois onde quer xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
Nazón de Breogan.
No hay comentarios:
Publicar un comentario