martes, 19 de abril de 2016

ACTO POÉTICO EN FERROL CON XULIO VALCÁRCEL, DARÍO XOAN CABANA Y OTROS RECITADORES

  1. ACTO POÉTICO EN FERROL
CELEBRACIÓN DEL DÍA DEL LIBRO 
  1. DÍA DO LIBRO
  1. VENRES, 22 DE abril de 2016
  1. HORA: 19:30
  1. LUGAR: BIBLIOTECA MUNICIPAL (Plaza de España, Ferrol)
  1. RECITAL POÉTICO: (sobre poemas do libro-antoloxía Los poemas que no debes dejar de conocer).

  1. LECTORES:
  1. XULIO L. VALCÁRCEL (poeta)
  1. DARÍO XOHÁN CABANA (poeta)
  1. PERICO CASTRO COUTO (pintor, ilustrador do libro-antoloxía citado)
  1. EVA OCAMPO VIGO (Profesora de literatura)
  1. ÁNGELES SEOANE (Profesora de literatura)
  1. VIKY TAIBO (Ex – actriz de teatro aficionado)
  1. ACTUARÁ COMO CONDUCTOR DO ACTO:
  1. José Antonio Ponte Far (Profesor de literatura)


Romeiro Ao Lonxe. Una de las canciones gallegas más bonitas

ROMEIRO AO LONXE









Romeiro hei de ir lonxe ao San Andres
con herbiñas de namorar,
dareille a quen alén mar está
o aloumiño do meu amor.
Hei de vestir a camisa de liño
que ela teceo para min
con herbiñas de namorar;
anda o lagarto azul e souril
a acaroar mapoulas bermellas,
nacidas de fusís,
co aloumiño do meu amor,
alleo á guerra e ao seu tambor.
Morto ou vivo hei volver á terra
que ela andou canda min
con herbiñas de namorar;
chouta o mascato polo cantil
a vela-lo adro familiar,
ala lonxe, na fin,
co aloumiño do meu amor.
Cabo do mundo, ó pé dun aguillón
doeme a guerra ruín
entre herbiñas de namorar;
corvo mariño voa xentil
o amilladoiro a levantar
e pan santo a colorir
co aloumiño do meu amor.
Romeiro hei de ir lonxe ao San Andres
con herbiñas de namorar,
dareille a quen alén mar está
o aloumiño do meu amor.


domingo, 17 de abril de 2016

Chove en Santiago, un poema en gallego escrito por García Lorca y convertido en una bellísima canción

CHOVE EN SANTIAGO, PRECIOSÍSIMA CANCIÓN CON LETRA DE GARCÍA LORCA

Federico García Lorca, después de visitar Santiago, decidió escribir seis canciones en lengua gallega; lógicamente ayudado por un amigo, el intelectual de Orense, Eduardo Blanco Amor. Uno de estos poemas es el que aparece musicado a continuación. 






Chove en Santiago
meu doce amor
camelia branca do ar
brila entebrecida ao sol.

Chove en Santiago
na noite escura
herbas de prata e sono
cobren a valeira lúa.

Olla a choiva pola rúa
laio de pedra e cristal.
Olla no vento esvaido
soma de cinza do teu mar.

Soma e cinza do teu mar
Santiago,lonxe do sol
agoa da mañan anterga
trema no meu corazón.


TRADUCCIÓN AL CASTELLANO


Llueve en Santiago mi dulce amor camelia blanca del aire brilla entre tinieblas al sol. Llueve en Santiago en la noche oscura Hierbas de plata y sueño cubren la oculta luna . Mira la lluvia por la calle lamento de piedra y cristal . Mira en el viento desvaido suma de cenizas de tu mar. suma y ceniza de tu mar Santiago , lejos del sol agua de la mañana ancestral
tiembla en mi corazón .


Preciosa canción de Luar Na Lubre - Tu gitana (Ao Vivo)

TÚ, GITANA, DEL GRUPO GALLEGO "LUAR NA LUBRE"


lA MUJER PREGUNTA A UNA GITANA SI SU FUTURO SERÁ BUENO O MALO

En este vídeo importa más la música ancestral celta, la voz y las fotos de una 
Galicia celta que el texto en sí.



jueves, 14 de abril de 2016

Un libro joya: poemas que se deben conocer e ilustraciones del pintor Pedro Castro Couto. Todo un lujo.

Contraportada del libro con una pintura de Pedro Castro Couto

Romero sólo, de León Felipe: un poema maravilloso y una filosofía de la vida




León Felipe (1884-1968)



ROMERO SÓLO...



Ser en la vida romero,



romero sólo que cruza siempre por caminos nuevos.




Ser en la vida romero,


sin más oficio, sin otro nombre y sin pueblo.





Ser en la vida romero, romero..., sólo romero.


Que no hagan callo las cosas ni en el alma ni en el cuerpo,



pasar por todo una vez, una vez sólo y ligero,


ligero, siempre ligero.





Que no se acostumbre el pie a pisar el mismo suelo,




ni el tablado de la farsa, ni la losa de los templos


para que nunca recemos



como el sacristán los rezos,




ni como el cómico viejo


digamos los versos.

La mano ociosa es quien tiene más fino el tacto en los dedos,

decía el príncipe Hamlet, viendo

cómo cavaba una fosa y cantaba al mismo tiempo



un sepulturero.




No sabiendo los oficios los haremos con respeto.




Para enterrar a los muertos




como debemos




cualquiera sirve, cualquiera... menos un sepulturero.




Un día todos sabemos




hacer justicia. Tan bien como el rey hebreo




la hizo Sancho el escudero




y el villano Pedro Crespo.



Que no hagan callo las cosas ni en el alma ni en el cuerpo.




Pasar por todo una vez, una vez sólo y ligero,




ligero, siempre ligero.






Sensibles a todo viento




y bajo todos los cielos


,

poetas, nunca cantemos




la vida de un mismo pueblo




ni la flor de un solo huerto.




Que sean todos los pueblos




y todos los huertos nuestros.