domingo, 16 de abril de 2017

PEDRO CASTRO COUTO Y SUS PINTURAS DEL MEDIEVO

O MEDIEVO INTRODUCCIÓN

La exposición O Medievo de Perico (Pedro) Castro Couto nos presenta una serie de pinturas sobre esta interesante época histórica. Para su realización, el pintor tuvo que informarse previamente de la historia, usos y costumbres de la Edad Media para poder reflejar los detalles con la meticulosidad de un miniaturista. Podremos observar cómo describe con pinceladas la arquitectura de la época –incluso la forma de construir- cómo presenta a músicos, copistas, astrónomos, físicos farmacéuticos, galerías de arte, tiendas, peregrinos… etc. y variadas miniaturas de las Cantigas de Santa María, de Alfonso X, el Sabio, para aproximar al espectador a ese mundo fascinante que fue la época medieval y hacerles ver que cualquier tiempo pasado fue “casi como el actual, pero con menos tecnología”. 

En la edad Media ya existían los juegos de niños que aún hoy subsisten; las formas de sembrar la tierra y recolectar, los exvotos de San Andrés de Teixido, la cultura del vino… etc. 

Perico Castro estudia y se ilustra para reflejar esta época con la mayor rigurosidad, porque en el pasado encontramos siempre motivos y formas que nos permiten conocer mejor nuestro presente. 

CURRÍCULUM 

PERICO CASTRO COUTO (Ferrol, 1948) (Plumilla, acrílico, artesano y ceramista) Pedro Castro Couto (1948), natural de Ferrol, A Coruña. Promotor de reproducción arqueológica y medieval, de recreación de obras literarias y últimamente de temas con estilo cubista, trabajó con la mayoría de los museos de Galicia y otros de ámbito nacional. También es ilustrador de libros de temática literaria. Colabora con sus plumillas y pinturas en diversas revistas como la de la Sociedad de Artistas Ferrolanos, la del Monasterio de Santa Catalina, en la Revista literaria Bradomín (sobre estudios acerca de Valle-Inclán), en Ferrolanálisis, etc. 

PRINCIPALES EXPOSICIONES 
2017: -Enero: O Medievo. Sala de exposiciones de Portas Ártabras. A Coruña. 

2016: ´
-------Diciembre: Pinturas sobre obras de Valle-Inclán. La Ciudad de la Cultura de El Gaiás. Santiago de Compostela. 
------Julio: Exposición individual en la Sala de exposiciones del Concello de Betanzos. 
----- -Junio: Dibujos y plumillas en el libro Los poemas que no puedes dejar de conocer, con textos de J. Antonio Ponte Far. Salón de actos de la UNED de Ferrol. 

2015:
---- -Abril Exposición conjunta del Liceo de las Artes y las Ciencias, en el Casino Ferrolano de Ferrol -Mayo. Exposición conjunta con Fernando Parrilla en la sala de exposiciones Brigantium. 
---- -Julio. Individual en “Ateneo Ferrolán”. Ferrol 
----  Diciembre. Dibujos y plumillas en el libro Las ciudades de Torrente (G. Torrente Ballester), de J. Antonio Ponte Far. Salón de Recepciones del Palacio Municipal de Ferrol. 

PERICO CASTRO COUTO: TEXTOS CRÍTICOS

+++ María Fidalgo Casares. Doctora en Historia del Arte 

En la pintura de Pedro Castro, (Ferrol 1948) gravita la omnipresencia de un sugerente cosmos articulado mediante la conjunción de un repertorio de representaciones que proceden del imaginario medieval europeo, así como de símbolos e iconos que hunden su origen en la noche de los tiempos. Tradición e innovación conviven de una manera muy fluida y original, y en síntesis con un interés en testimoniar las profundas esencias de la historia de Galicia. Por ello, es difícil encontrar palabras para definir una producción pictórica tan atípica, que se sale tanto de lo habitual. Imposible de adscribir a la realidad, a la abstracción o al surrealismo e imposible de adscribir igualmente al clasicismo o la modernidad...

+++ Francisco X. Fernández Naval. Escritor 

 A mensaxe das texturas e das sombras Sempre alentou en Pedro Castro, Perico, a paixón polas pedras, pola súa textura, polos segredos que agochaban na súa superficie de séculos. Lémbrome del, agarimando as antas dun dolmen situado nun outeiro, diante da Serra da Loba, procurando percibir pola pel a mensaxe gardada no silencio das rochas. Neste tempo ou, se cadra, antes, quizais dende sempre, deulle por pintar. Coñecemos entón os seus debuxos, impresións a lapis ou a tinta, que nos agasallaban con algo que nos era propio: un cruceiro, un claustro, unha ñestra, un detalle románico ... Soubemos tamén dos seus óleos e dos frescos cos que alumeaba as paredes de locais públicos e de salóns privados. Pero sempre foi no detalle da pluma e da tinta onde mais a gusto se atopou, o estilo que mellor lle permitiu transmitir a súa certeza da orixe, de estirpe, de ser no mundo. Advertimos entón que non era só o obxecto o que chamaba a súa atención, tamén era o ámbito, o espazo e o tempo, un universo cultural propio da súa colectividade, aquel no que asentaba o concepto de pertenza. Os debuxos de Perico alimentáronse entón doutras realidades próximas, familiares, complementarias; digamos celtas, de orixe e tradición, entendendo esta expresión nun senso amplo, tanto no relativo á propia interpretación do terrno como ao tempo e ao territorio. Hoxe, a obra de Perico é unha realidade ampla que se amosa, xa pública, buscando provocar complicidades, transmitir emocións, poñer en valor o noso patrimonio, esas pedras que son ao tempo casa, berce, rúa, barca, vela, campa, timón, firmeza e esperanza, esas pedras que somos nós.  
+++
 Andrés Pena Graña. Arquiveiro no Concello de Narón

Perico Castro no Ateneo Ferrolán 

Perico Castro Couto naceu 50 anos despois de Carlos Maside, pero o fixo para continuar a súa obra. Pedro é o Maside vivo. Nas súas pinturas vemos temas de prehistoria, de arqueoloxía, de historia medieval… pero cada historia da para un conto, cada historia está chea de símbolos moi importantes para a nosa cultura e nesas obras está todo conectado. Son historias que naceron hai moitos anos: o tema dos mayos, da Tarasca como explosión do inverno, das peregrinacións… e que están en estos cuadros plenamente representados. Coñecer este mundo necesita duns coñecementos enciclopédicos e non os pode coñecer calqueira; este interés surxiu na generación Nos e algúns, como Perico, seguen a mantelo vivo. Para Pedro Castro, o quiz, a clave está no asunto –cada un destes cadros é un asunto, unha historia- non porque crea que a historia teña que absorber ou subordinar os valores plásticos; teña que converter o cadro en simple narración, senón que a usa como elemento ensamblador del, a súa semente, é a semente que está ahí e a calidade da semente define a esencia e o valor humano da súa pintura. Pedro Castro vai sementando cousas que veñen de tempos ancestrais. A carga magnética do color e das formas: Pedro pensa que hai que pintar aquelo que amamos entrañablemente, que nos ata co seu misterio e a súa alegría, que mete as súas raíces en nos e as súas ansias de florecer na nosa alma. Os investigadores da pintura galega coinciden hoxe nunha cousa: Pedro é o continuador natural do espíritu da obra de Carlos Maside. O “Maside vivo” empezan a chamarlle.  

+++Juana Prieto Luna, crítica de arte de La Voz de Galicia 

Perico Castro se inspira en la Edad Media Se clausura en el Ateneo la exposición de Perico Castro que tiene como motivo principal las Cantigas de Alfonso X, el sabio que suponen un punto de partida y a la vez un motivo que sirve a su autor para desarrollar un proyecto personal que gira en torno al enigmático e interesante cosmos del medievo, lugar lejano en el tiempo y lleno de enigmas, que tengo que confesar, me atrae enormemente, tanto por su estética como por su modus vivendi o esos misteriosos enigmas que han dado pie a tantísimas historias y leyendas. Contemplar, en esta ocasión, estas imágenes recreadas en las famosas Cantigas, además de resultar un placer, también supone una ayuda para entender los usos, costumbres o actitudes que nuestros antepasados tenían. Así descubrimos como un autor moderno se recrea en símbolos, leyendas,… e incluso formas de expresión que en la actualidad apenas son utilizadas. A esto hay que añadir que Perico Castro es un pintor autodidacta, formándose a lo largo de los años en base a su personal visión y sus propios gustos resultantes del estudio de aquellas formas artísticas que le han interesado a lo largo de los años, de modo que descubrimos en su estética tanto estructuras del románico, como técnicas más cercanas al naif, sumados a dibujos a plumilla y todo ello entreverado con elementos recuperados del arte Celta, para finalmente dar con este estilo propio que solo el autor posee.  

+++Felipe Senén. Museólogo e técnico de Xestión Cultural. 

O cosmos simbólico de Perico Castro [Perico Castro Couto é] singular debuxante e cromatista, portador tamén dese dominante xene arqueológico do debuxo. A maioría de trazos feitos a plumilla, debuxos a tintas sobre papel, tamén acrílicos e obras tramadas cun concepto de frontal Románico que tentan transmitir historias e lendas […] Medievo que como todo, ten o seu antes, herdos que se perden en Suevia, na Gallaecia romana, nas xentilidades castrexas, celtas, fenicias e mesmo gregas… Luis Seoane sentía atracción por este código simbólico, o que, doutro xeito está na base da obra de Perico Castro.