DIANA VARELA PUÑAL Y DOS DE SUS MEJORES POEMAS

DIANA VARELA PUÑAL 

(Corme, A Coruña, España, 1981)

Autora de teatro, novela e poesía, esta 

avogada e escritora afiánzase no panorama literario galego. Foi galardoada cunha serie de premios nos diferentes xéneros literarios nos que escribe. Os seus poemas son elegantes, próximos e, nalgúns casos, rotundos, como o primeiro que presentamos.

EMIGRANTES

Na grisalla húmida dun setembro,

á volta da escola,

os bisavós calados, na cociña;

ninguén explicara aquela intromisión,

aquelas roupas enriba da cama,

aquela tristura dos seus ollos,

nos meus, a desconfianza.

Ó meu bisavó gustábanlle as laranxas

e xiringábame zume ó partilas.

Ó pasear cantaruxaba sen abrir a boca,

marcando o ritmo coas mans,

e arrastrando os pés.

Meu bisavó era músico

e emigrara dúas veces:

a primeira vez, de mozo,

chegou a América,

a segunda vez, de vello,

á nosa casa.

CANTO Ó HOME

Que nunca falte o home que refresque

a mañá con loureiro de ramos

e sosteña a mirada firme da muller que ama,

que eu, muller, agradezo o home.

Ríndome á música impregnada entre as sabas

e ós bicos de froitas antes de ir ó traballo,

ríndome ó espertar poderoso do home,

ó peito dourado e á voz grave.

Por ti, a beleza da luz e da auga,

da primavera e da xuventude,

da risa e da calma.

A ofrenda dos meus días,

as miñas palabras.